16. yüzyıl şairlerinden olan Ulvî'nin adı Mehemmed, lakabı Derzi-zâde'dir. İstanbullu olan şair ilk eğitimini babasından alır. Semaniye Medreseleri'nde ilim tahsil ederek Muallim-zâde Ahmed Efendi ve Vusûlî Mehmed Çelebi'nin danişmentliğini yapar. Turak Çelebi'nin himaye ve desteğiyle II. Selim'in musahiplerinden olan Ulvî bir süre Manisa'da yaşar. Hamisinin zamansız bir şekilde katledilmesi üzerine “terk-i diyâr” eyleyen şair üç yıllık gurbet serüveninin sonunda II. Selim'in sultan olmasıyla İstanbul'a döner. Zamanla ilim yolundan ayrılıp meyhane köşelerini mesken tutan Ulvî 1585 yılında İstanbul'da vefat eder. Tezkire yazarları tarafından şiirleri övülüp beğenilir. Şiirlerinde lirizm ön plandadır. Bunun yanı sıra zarif edası, ince hayali, açık ve anlaşılır beyanı ile Ulvî tüm Osmanlı şairleri içinde ulvi bir yere sahiptir.