KÖSTENDİLLİ SÜLEYMAN ŞEYHÎ EFENDİ (1750-1820), Bulgaristan’ın Köstendil şehrinde varlıklı bir ailede doğmuş Osmanlı mutasavvıfı ve yazarıdır. Babasını küçük yaşta kaybeden Süleyman Şeyhî, ağabeyi Çelebi İbrahim Efendi’nin himayesinde büyümüştür. Medrese eğitimini tamamladıktan sonra kısa bir süre âyanlık ve mütesellimlik yapmış, ardından İstanbul mahkemelerinde görev almıştır.

Nakşibendî-Müceddidî tarikatına intisap eden Süleyman Şeyhî, Şâmîzâde Mustafa Efendi’nin vefatından sonra 1779 yılında şeyhlik makamına geçmiştir. Nakşibendîlik, onun ve ağabeyinin çabalarıyla Köstendil ve çevresinde yayılmıştır. Süleyman Şeyhî, “vahdet-i vücûd” anlayışına sahip bir mutasavvıf olup, Hâfız-ı Şîrâzî, Yûnus Emre ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî gibi isimlerden etkilenmiştir.

Tasavvufî ve ahlâkî konuları işleyen birçok eseri bulunan Süleyman Şeyhî, sade bir dille yazdığı şiirlerinde “Şeyhî” mahlasını kullanmıştır. Önemli eserleri arasında Bahrü’l-velâye, Lemaât, Terkîbât-ı Erbaîn, Mektûbât-ı Erbaîn ve Mir’âtü’l-Muvahhidîn bulunmaktadır. Uzun yıllar irşad faaliyetlerinde bulunduktan sonra Köstendil’de vefat etmiş ve yaptırdığı dergâha defnedilmiştir.