Mevlâna Celâleddin-i Rumî
(Belh 1207-Konya 1273)

Arif ve âlim yetiştiren bir aileden gelen Mevlâna, Moğol baskısı sonucu ailesiyle birlikte Anadolu’ya gelir. Erzincan’da dört yıl kaldıktan sonra Karaman’a geçer. Babası Bahaeddin Veled’in bilgeliğini fark eden Selçukluların daveti üzerine ailesiyle birlikte Konya’ya yerleşir. Tasavvuf terbiyesinin yanı sıra devrin tanınmış hocalarından İslâmî ilimleri tahsil eder. Farsça kaleme aldığı meşhur eseri Mesnevî medeniyet tarihimizin şaheserlerindendir. Mevlâna eserinde insanın benlikten geçmesi, olgunluğa ermesi ve ilâhi aşka ulaşması düşüncelerine yer verir. Mevleviliğin kurucudur.
Onun çağlar öncesinden günümüze de hitap eden özlü ve hikmet dolu vasiyeti şöyledir:
“-Size az yemeyi, az uyumayı, az konuşmayı, isyan ve günahları terk etmeyi, oruç tutmayı, namaza devam etmeyi, nefse hoş gelen şeyleri terk etmeyi, her türlü cefaya tahammül etmeyi, aptal ve cahillerle oturmamayı, güzel davranışlı ve olgun kimselerle birlikte olmayı tavsiye ediyorum. İnsanların en hayırlısı, insanlara yararı olandır”...