(İstanbul,1885-Davos/İsviçre 1921)

Çocukluğu ve gençliği İzmir’de geçen Şahabettin Süleyman, Mülkiye Mektebi’ni bitirdikten sonra İzmir’de Maarif Vekâletinde kâtip olarak çalışmaya başlar. Kısa bir süre sonra Vefa Lisesi Fransızca öğretmenliğine atanır ve 1908’de İstanbul’a gelir. Lise yıllarından itibaren İzmir’in edebiyat çevresi içerisinde yer alan Şahabettin Süleyman, İstanbul’da da yoğun bir edebî faaliyet içerisine girer. Arkadaşları ile birlikte, ilkesi “Sanat şahsî ve muhteremdir.” olan ve edebiyat tarihimize Fecr-i Âtî adıyla geçen bir şiir ve tefekkür encümeni oluştururlar. Yakup Kadri’ye göre topluluğun kurucusu Şahabettin Süleyman’dır.  

Şahabettin Süleyman, kısa ömrüne çokça eser sığdırmış bir yazar olarak edebiyatımızın velûd simalarından biridir. Fırtına (1910), Çıkmaz Sokak (1911), Ben... Başka!; Kırık Mahfaza (İlki Tahsin Nahid ile, 1911) adlı tiyatroları; Rehber-i Erib-Kâmil I-III (Brunofdan tercüme 1910), Meşrutiyette Terbiye-i Etfal (Fuad Köprülü ile, 1911), Osmanlılıkta Vâhime-i Mesuliyyet (1913) adlı fikrî eserleri; Târih-i Edebiyat-ı Osmaniye (1910), Nâmık Kemâl (1911), Abdülhak Hâmid (1911), Sanat-ı Tahrir ve Edebiyat (1911), Resimli Muktatafât I-III (1911-12), Malûmat-ı Edebiyye I-II (Fuad Köprülü ile, 1912-13), Yeni Osmanlı Tarih-i Edebiyatı (Fuad Köprülü ile, 1913) adlı edebî tenkit, biyografi, edebiyat tarihi ve antoloji türünde eserleri mevcuttur.