VAK’ANÜVÎS AHMED LUTFÎ (1817-1907), Son dönem Osmanlı vak’anüvîslerinden olan Ahmed Lutfî Efendi, İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Mahalle mektebinde okuduktan sonra Mühendishâne-i Berrî-i Hümâyûn’a gitmek istemişse de kendisinde askerliğe istidat görmediğinden bir sene sonra mektepten ayrılmıştır. Amcazâde Hüseyin Paşa Medresesi’ne giren Ahmed Lutfî böylece ilmiye mesleğine intisap etmiş ve 1831’e kadar orada sekiz sene Arapça, Farsça, tefsir, fıkıh, hadîs gibi ilimler tahsil etmiştir. 1845 senesinde İmar Meclisi seyyar kâtibi olarak Vidin ve Niş’te memurluklarda bulunmuş, 1848 senesinde vergi tahsili için geçici görevle Filibe’ye gönderilmiştir. 1852-1865 yılları arasında Takvimhâne musahhihliği, Tıbbiye Meclisi Azalığı, Tıbbiye Mektebi Türkçe hocalığı ve Matbuat Nazırlığı’nda görev almıştır. On ay sonra nezaretin ilgasıyla emekliliğe ayrılan Lutfî Efendi, iki ay sonra ikinci kez Maârif Meclisi Azalığı’na, 1865 senesinin sonlarında ise Ahmed Cevdet Paşa’nın yerine “vak’anüvîslik”e tayin olunmuştur. Ahmed Lutfî, Osmanlı vak’anüvîsleri arasında bu görevde en çok kalan kişidir. Bir süre sonra İstanbul Kadısı pâyeliği ve Şûrâ-yı Devlet azalığı verilmiş; 1879’da Anadolu, 1881’de ise Rumeli Kazaskerliği’ne tayin olunmuştur. 18 Mart 1907’de doksan üç yaşında iken Boyacı Köyü’ndeki yalısında vefat eden Ahmed Lutfî Aksaray civarında Sofular Camii haziresine defnedilmiştir.